فرزند سکوت
اونورش همیشه بن بست اینورش هیچی نداره
یه طرف همه سیاهو یه طرف همه سپیدیم
اینطرف ریشه نداریم اونطرف ریشه بریدیم
اگه از دیوار خونه چشممون جدا نمیشد
یه درخت پیر انجیر همه چیز ما نمیشد
بس که زندگی نکردیم وحشت از مردن نداریم
ساعت رو جلو کشیدن وقت غم خوردن نداریم
برای اون یه وجب خاک همه دنیامونو دادیم
ما برای بوی گندم خیلی چیزامونو دادیم
هیچکی یادمون نداده خنده همو ببینیم
این فقط درد وطن نیست ما تو غربتم همینیم
اینور و اونور دیوار درد ما هنوز همونه
آی شقایق ما جماعت دردمون از خودمونه
تو همه خاطره هامون حق دشمن مرده باده
حتی راهه دشمنی رو هیچکی یادمون نداده
یه دیواره یه دیواره که یه عمر آزگاره
اونورش همیشه بن بشت اینورش هیچی نداره
از عذابه این قبیله همه مون از هم بریدیم
حس هم خونی نداریم چون قبیله امونو دیدیم
ما که تو زمزمه هامون هی به داده هم رسیدیم
یکی یادمون بیاره کی به داد هم رسیدیم
تو هجوم این همه حرف هر جوابی یه سقوطه
تو بگو هرچی که میخوای من یه سنگرم سکوته
((روزبه بمانی ))
